Nieuwsbericht

Haar moeder was altijd al druk in de weer met vrijwilligerswerk. Ze wilde iets betekenen voor anderen, een bijdrage leveren. Daarom hielp ze mensen uit het buitenland. Met van alles wat er op hun pad kwam. Zo in het leven staan is iets wat Marianne van haar moeder heeft meegekregen. “Mooi is dat toch, gewoon iemand helpen zonder dat er iets tegenover staat.” Geen wonder dat Marianne na het vwo voor een sociale studierichting koos. Eenmaal aan het werk waren het voornamelijk HR functies die ze bekleedde. “Altijd in de zorg”, vult ze aan. Van GGZ Oost Brabant wil ze een inclusieve organisatie maken. Niet alleen hoor, maar met iedereen die er werkt en het liefst ook daarbuiten.

“Natuurlijk gaat het om een stukje intrinsieke motivatie. Als je er zelf niet achter staat, dan heeft het niet zoveel nut om eraan te werken. Ik geloof er ook oprecht in dat iedereen een talent heeft. Wie je ook bent en wat je ook doet. Kwetsbare groepen hebben er nou eenmaal wat meer moeite mee om hun talenten te benutten. Voor die groep willen we daarom extra van betekenis zijn.” Bij GGZ Oost Brabant staat de maatschappelijke betrokkenheid die Marianne Holleman hierboven schetst hoog in het vaandel. De ambitie om verbindend te werken en sociaal te ondernemen, staat zwart op wit beschreven in hun meerjarenstrategie. Sinds kort zijn ze zelfs PSO trede 2 – hét keurmerk voor sociaal ondernemen - gecertificeerd. Om alleen al trede 1 te behalen moet je van goede huize komen. Als ik dat hoor, weet ik dat het menens is. En dus ga ik in gesprek.

Werving & selectie
“Laten we beginnen bij wat we doen en willen bereiken, want sociaal ondernemen, inclusief zijn of hoe je dat noemt, is een breed begrip”, vertelt Marianne. “Wij willen vanuit onze herstelvisie kansen zien en leren van elkaar, gelegenheid bieden voor ontwikkeling, een diversiteit in de organisatie creëren waardoor er nieuwe inzichten ontstaan en met alle perspectieven elkaar uitdagen om anders naar dingen te kijken.” Een hele mond vol. En dat moet ook. Hier begint het namelijk mee. We gaan een stapje verder naar de praktijk. “We passen dat toe in onze werving & selectie. Zo zetten we alle vacatures uit bij de social return coördinatoren vanuit de gemeenten in ons werkgebied en werken we nauw samen met IBN. Dat doen we om mensen met een aftand tot de arbeidsmarkt de gelegenheid te geven om te solliciteren. Dat lukt niet altijd, geef ik eerlijk toe. Als het wel lukt, krijg ik daar energie van. Zo hebben we een administratieve collega die vanuit een participatiebaan nu een vast dienstverband heeft bij ons. Zij is één van de 50 medewerkers uit de kwetsbare groep die nu bij ons werken. Dan denk ik: geweldig. Tegelijkertijd zijn er nog steeds mensen die nog geen baan hebben en die wij wel heel goed kunnen gebruiken. Dan heb ik het over de mensen die niet in beeld zijn bij de gemeente, bij IBN en het UWV. Dat ze er zijn, dat weet ik. Ik zie het aan de werkloosheidcijfers en de berichten die we delen bij AANtWERK. De vraag is: hoe bereiken we die mensen?”

Sociale inkoop
Sociale inkoop is een andere manier om inclusief te ondernemen. “Ik vind dat een heel gemakkelijke, één waar je morgen mee kunt beginnen. Kort gezegd gaat dat over het op een juiste manier afwegen van kwalitatieve en sociale aspecten van diensten of producten die je inkoopt. Ook vragen we al onze leveranciers om, net als ons, een selectiecriterium in te bouwen bij de keuze voor nieuwe leveranciers. Op die manier functioneren we als hefboom. Sinds we op die manier omgaan met inkoop, vergaderen we steevast bij IBN. Daarmee bieden we indirect werk aan mensen met een afstand tot de arbeidsmark. Tegelijk is het ontzettend prettig om er te vergaderen. Al die mogelijkheden en een prima service. Het is dus een bewuste keuze, maar je moet het wel doen.”

Opknippen van functies
GGZ Oost Brabant verdiept zich momenteel in functiecreatie. “Het betekent simpelweg dat we onze medewerkers efficiënter in willen zetten”, legt Marianne uit. “Daar komt eigenlijk alles bij elkaar. Neem onze verpleegkundigen. Als zij enkel taken verrichten waar ze voor opgeleid zijn – psychische zorg verlenen aan mensen die dat nodig hebben – dan hebben zij meer tijd te besteden aan hun vak. Bovendien gaan ze met meer plezier naar hun werk, hebben we minder verpleegkundigen nodig én bieden we andere mensen de mogelijkheid om hun talent te benutten. Met de schaarste op de arbeidsmarkt die er nu – en naar verwachting de komende jaren – is, leidt dit tot een win-win situatie. Die manier van werken willen we voortzetten. Als het initiatief tot functiedifferentiatie slaagt en dat op meer plekken binnen de organisatie vorm krijgt, dan zou PSO trede 3 een logisch resultaat zijn. Wellicht. Want laten we wel wezen: dat is geen doel op zich. Ons doel is om werkwensen van mensen uit die kwetsbare groep realiseren. Vanuit de wetenschap dat werk bijdraagt aan herstel van sociaal functioneren en psychische kwetsbaarheid.”

Over GGZ Oost Brabant
De meesten van ons kennen de organisatie als ‘het GGZ’. Officieel heet het in ons gebied GGZ Oost Brabant. Zij biedt excellente specialistische gezondheidszorg aan mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen in het oosten van Brabant en de kop van Noord-Limburg. De manier waarop zij sociaal onderneemt is volledig gebaseerd op hun herstelvisie. Wil je daar meer over weten? Kijk op deze pagina: https://www.ggzoostbrabant.nl/...

En nu?
Zeg nou zelf. Als je dit leest, dan wil je dat toch ook meteen gaan invoeren binnen je organisatie? Inspirerend en vooral heel praktisch. Daar hebben we wat aan. Toch zien wij een aanpak als deze nog maar op een paar plekken. Dat komt omdat het lastig is om te veranderen. Begrijpelijk. Het oude vertrouwde overboord gooien om plaats te maken voor een compleet nieuwe aanpak. Dat vergt moed. Niet alleen van het management. Toch vragen we je om hier eens over na te denken. Over een manier van ondernemen die niet alleen goed is voor je eigen klanten en medewerkers, maar voor iedereen.